Bi dolunay insanı ne kadar ağlatabilir ? Mesela yakamoz bi insanı mahvedebilir. Hem de o kadar muhteşem Bi ışığa sahiplen... Evet bunu yapabilir. Çok yorabilir. Tüm bunları yaparken belki Bi mucizeye kucak açtırabilir... Karanlıkta parlayan suya yansıyan o kutsal ışığın zaman yolculuğunda bir kadın , 2yıl önce bir yaz gecesine düştü yine sahilde. O an vakit durmuştu. Her şey durmuştu. Sanki herkes susmuştu da bir tek kadın konuşuyordu. bütün dünya donmuş sanki sadece kadını izliyordu. Nasıl da yorucuydu . Dünyayı sırtında taşımak gibiydi uzaklığı sırtında taşımak. Sabrı sırtında taşımak. Ne kadar da zordu. Bi kaç şarkı kaldı aklında . Bi de dolunay. Yakamoz gördüğünde kum tanesi kadar kalmış Bi kadından başka bişey göremiyordu o ışıltıda. 2yıl önceydi. 2 yıl su gibi akıp geçti. Sevgi dolu geçti. Ama dolunayın altındaki o 1saat 20 yılmış gibi ağır geldi. şarabı bahane ederek akıyor olsa da gözyaşları gecenin bir yarısında aldırış etmedi. Denize yürüdü yavaşça. Ve kalbi ona o gün bişey söyledi. " her şey öyle olması gerektiği için oldu " bu kadar basitken ağlamak da yalvarmak da yersizdi.. Olması gereken daima olucaktı...
