Hangisiydi ki doğru olan…
Kadının hisleriydi sadece..
Hissediyodu… ve bi kadın hissediyosa… gerisi çok boştu artık..
Bitti gitti.. ve koca yıkıntılar..
Yine kadın koydu noktayı.. cümleyi kuran adamdı…
Bitti gitti … ve koca yıkıntılar…
Canı yanarak , ve karanlığa döndürerek yüzünü…
Git dedi…
Bitti dedi..
Adam da bitirmek için gelmişti zaten..
Hamleleri ustacaydı..
Kadına kalan kısmı ağlamaktı…
Adamsa iyiyi oynadı belki..
belki bitmesini istemedi..
Ama kadın yine de bunu hissedemedi..
Ağlasa da geri dönmedi..
Sarıldı… çok sevdi yüzünü..
Ama geri dönmedi…
Artık karar verilmişti..
Bitmeliydi… tüketilmeden daha fazla..
Adam da bunu istemişti..
Bundandı son öpüşündeki soğukluğu belkide..
Birileri duyguları tüketiyordu..
Ama kimse bitirme görevini üstlenmiyordu..
Kaybetmekten değil suçu üstlenmekten korkuyorlardı besbelli..
Adam da korkmuştu..
Kadın…
Yine her şeyde olduğu gibi bunda da üstlenmişti .. ne varsa ondandı..
Ne olduysa onun yüzündendi.
Suçu üstlenmenin ağırlığı değildi acıtan inciten..
Sadece kaybedişineydi… iç çekişleri
