Pazartesi

öfke...
nasıl da ele geçiriyor ruhu...
karşıdakinin canını birazcık olsun yakabilmek için neler feda ediyor insanoğlu..
öncelikle kendini feda ediyor...
sonra tüm hisssettiklerini koyuyor ortaya.. bir daha hissetmemek üzere...
başka birilerini almaya çalışarak eziyet etmek niyeti...
sonra izlemek keyifle..
bu neydi...
nasıl bir öfkeydi...
bildiğim tek şey... bu asla affedilemezdi..
bu kadar acımasız olamazdı kimse...
her kimse...
artık hiçkimse..