beni kendime getiren gizemli bir güç değildi.. ak sakallı dede de görünmedi rüyamda... beni kendime getiren kendi canım oldu.. canımın öbür yarısı... salt gerçekliğiyle küçük hesaplarıyla beni kendime getirdi...
artık ben BENim.. sadece ben...
kutsallığı bi anda gitti.. ışığı söndü sanki.. o da artık diğerleri gibi.. egolar... ve sadece onun için yaşayanlar...
artık masumiyeti kalmamış biri nasılsa öyle... bir yalan nasıl da götürüyor aşktaki tüm doğruları...
sıfırlanıyor tüm kareler kalbindeki..
şimdi sanki vücudumdaki bir uzvu azad etmiş gibi bıraktım ruhumun yarısını... kutsallık zor kazanılıyor çabuk kaybediliyor... artık rahat bıraktım onu.. akdenizin dalgalarıyla yiten kutsallığı, tekrar arıtır belki ruhunu...
