İlkin...

bunu kimse soylemedi belki düşündü
çünkü vardır insanın yaşamasında
uyku ve öfke gibi vardır
kimse söylemedi
tuzunu çoğaltan bir denizde
nasıl batarsa güneş öyle
bende kaçırdım
ki gözüm bütün gün
günboyu lekelerde
kaçırdım ama şöyle de söylenebilir
şiirin bütün geçmişinin dışında
önceden açıklanan her şeyin dışında
örneğin en sıcak ülkelerin yazında en soğukların kışında
yanarım üşürüm berbat olurum
hiç bir şeye yaramam
ama yinede seni severim
o zaman sende beni sev
evet

turgut uyar

"artik zamani geldi.Artık acı zamanı. Şiddetin şiiri duyulmali. 'Cash from Chaos' günlerindeki gibi. Kargaşa başlamalı. İnsanlar ağlamalı. Dünya, üstündekileri kusturacak kadar hızlı dönmeli. Perde aralanıp içeriye kanın soğuk kokusu yayılmalı. İftiralar, takipler, tahminler, tehditler, intikam yeminleri megafonlardan evlere sızmalı. Görünmez adamların barbecue partilerinde Üçüncü Dünya Ülkelerine biçtikleri kefen yırtılmalı. Arkasında hiçbir teşkilatlı güç bulunmayan parmak, tetiği çekip tek başına bir insanın sahip olabileceği bütün deliliği gòstermeli. Uyuyan halkların yataktan düşme zamanı geldi. Gözkapaklarınin jiletlerle kesilmesinin zamanı. Ebedi uykusuzluk zamanı... "

!!!!!

artik sıkılmadınız mı tum dunyadaki acilar icin gozyasi doker gibi gorunmekten? sosyal paylasim sitelerinde savasi bitirmeye calismaktan? eylemi, devrimi tum gorusleri mucadelesiz copy paste ile oturdugunuz yerden yapma gayretinden ne zaman vazgececeksiniz? siz kucuk bi cocugun kanli bir fotografini paylasinca altina da acikli birkac soz doseyince azalmiyor tukenmiyor cocugun caresizligi...! arkadaslariniz 'begen' butonuna tiklayinca sona ermiyor savas! ama rahat ediyor vicdanlariniz ...

sonra ölülerinize agliyorsunuz, dibinizde yasayanlarin kiymetini bilmeden... onlarin da ölmesi gerekiyor degerlerini bilmeniz icin... yok olan kisiler (yasami suresince hic onemsemediginiz) altin kalpliniz en yakininiz caninizin parcasi oluyor birden... komik gorunuyorsunuz!

hersey yuzunuze tokat gibi carparken siz hangi gerceklikteki hangi kılıfınizda yasiyorsunuz?

canakkale ve birkac dost yuz...

kadin bazen ozluyor bazen bıkıyordu... lakin birakmiyordu bu sehir yakasini... her adiminda gecmis carpiyordu yuzune... eski dostlar... hatta hic eskimeyen dostlarini bu kucuk sehirde bulmustu... ilginc seylere kucak acmisti bu sehir... daimi sarhos edebiliyordu o zamanlar... anilari gommeliydi kadin.. yoksa dolasamazdi hicbir sokakta.... isimler her adimda dolaniyordu kafasinda... yine ayni yerdeydi... ayni sehirde... artik son olacagini bir daha burada olmamayi umut ederek uykuya daldi...