Rüzgar gibi, su gibi...

Çocukluk bitmişti evet. Ya ondan kalanlar , hafızamızın en derin köşelerinde saklanan an’lar ?

Onlar hala duruyor arada bir sorulara cevap oluyorlar. Öyle bi soru ki tüm hayatınızı yeniden inşa edebilirsiniz tabi bunun için önce o cevapla beraber her şeyin yıkılması gerek ... 

bazen cevaplar çok geç gelebilir bunun sebebi sormakta geç kalmış oluşunuzdan başka bir şey değildir. 

Görünmez bi çocukluk gördüm cevaplarda... 

evet tamamen görünmezdi , gerçekten ... 

vardı ama yoktu ... vardı ama o da yok sanıyordu kendini... 

yemek yiyor , oyun oynuyordu , babaannesine su götürüyordu evet ama kimse görmüyordu , herkes öyle yoğundu öyle yoğundu ki  var olduğunu hatırlatan tek bir anıya bile ulaşsa içi rahatlayacaktı...

Aradı hafızasında ama bulamadı. 

Rüzgar gibi görünmezdi , su gibi akıp geçiyordu herkesin hayatından ...

Yıllar sonra cevabın görünmezlik olduğunu anlayınca , hala öyle akıp gittiğini öyle esip geçtiğini fark etti. 

Geçiyor ve gidiyordu o da herkesin hayatından , yıllar gibi , su gibi , rüzgar gibi...

yaşamak ne güzelsin .. 2 şubat 2018 taslağı

Bu aralar ölçüsüz EGO’lardan bahsedesim yok.  Öylece yazmak istiyorum , belki derin belki değil... ama bişeyler yazmak.
Aslında içinde bulunduğun dünya çok küçülmüşken, içinde yeni bir dünya ile karşılaşıyorsun ve büyütüyorsun onu tüm yoğunluğunla. Öyle bi an geliyor ki sonra hiç bir dış etken o dünyayı yaralayamıyor , o plastik kahkahalar çarpıp samimiyete aynı hızla sahibine geri dönüyor.
 . Dudaklarını ağlamamak için ısırdığın günler çok geride kaldı.  Yaşamak çok güzel şey be diye tekrarlarken içinden dökülüyor gözyaşları özgürce. Arındırıyor ruhunu temizliyormuş gibi tüm günahlarını... Yaşamaya dair dökülen tüm sözcükler için tüm şairlere gülümsüyorsun, elbette bazen acı geçiyor ama sen acıyı da akıtabiliyor, dönüştürebiliyorsun. Potansiyelini cesaretle açığa çıkarmak için tüm bu dönüşümler . Bir kez daha içinden tekrarlıyorsun “yaşamak ne güzelsin” ...