Cumartesi

Rüzgar gibi, su gibi...

Çocukluk bitmişti evet. Ya ondan kalanlar , hafızamızın en derin köşelerinde saklanan an’lar ?
Onlar hala duruyor arada bir sorulara cevap oluyorlar. Öyle bi soru ki tüm hayatınızı yeniden inşa edebilirsiniz tabi bunun için önce o cevapla beraber her şeyin yıkılması gerek ... 
bazen cevaplar çok geç gelebilir bunun sebebi sormakta geç kalmış oluşunuzdan başka bir şey değildir. 
Görünmez bi çocukluk gördüm cevaplarda... 
evet tamamen görünmezdi , gerçekten ... 
vardı ama yoktu ... vardı ama o da yok sanıyordu kendini... 
yemek yiyor , oyun oynuyordu , babaannesine su götürüyordu evet ama kimse görmüyordu , herkes öyle yoğundu öyle yoğundu ki  var olduğunu hatırlatan tek bir anıya bile ulaşsa içi rahatlayacaktı...
Aradı hafızasında ama bulamadı. 
Rüzgar gibi görünmezdi , su gibi akıp geçiyordu herkesin hayatından ...
Yıllar sonra cevabın görünmezlik olduğunu anlayınca , hala öyle akıp gittiğini öyle esip geçtiğini fark etti. 
Geçiyor ve gidiyordu o da herkesin hayatından , yıllar gibi , su gibi , rüzgar gibi...