gülüşler hep umuttan kaynaklanıyor.. belki'ler ağlarnı örüyor... kadın da böylece ayakta kalıyor..
ancak pamuk ipliğine bağlı umutlar ufacık bir pürüzle uçuyor gökyüzüne.. kadın kafasını kaldırıp bakamıyor bile.. biliyor.. bu duyguyu tanıyor... içindeki yangın büyüyor.. o suskunlukla söndürmeye uğraşıyor...
lakin kelimeler artık tüm duvarları yıkıp çıkmak istiyor...