gereksiz memleketçilik tutkusu ile sarılmamış ruhum.. sarılmamış bedenim... ben sadece benim.. karşımdakini de insan olduğu için sevmişim... bunu öğretmiş bana sevgilim...
şimdi görüyor gözlerim... öğreten de yapıyor aynı şeyi... çekiyormuş kan bir şekilde .. insan olmasan bile katil olsan bile çekiyormuş kan bir şekilde.. öyle öğrettiler bana...memleketçilik buymuş işte...
sinema mezunu olduğum halde hala bir fotoğraf makinemin olmayışına parasızlık gözüyle bakılmadı bugün... dalga geçildi.. sonra da utanmadan kurduğum hayaller soruldu..:) önceleri güldüm.. 'bir hayalim yok' dedim. sonra acıdım ben de onlar gibi... halim öyleydi... ama yine de dalga geçilicek gibi de değildi..
dünyanın bizi götürdüğü yerler yada savurduğu yerler... ya da bizi uzunca hapis ettiği yerler mi demeliyim? bir yer işte .. çıkabilirsiniz belki ama inmeniz mümkün değil daha derine...
